Na przekór wichrom...

Na przekór wichrom,
na przekór łzom,
na przekór goryczy w cierpieniu -
trzeba przez życie iść z wiarą tą,
że słońce zaświeci po cieniu.

Na przekór burzom,
na przekór złym dniom,
na przekór wszelkiemu zwątpieniu -
odnaleźć miłość i miarą tą
odmierzać swe czyny w dążeniu.

Na przekór gromom,
na przekór mgłom,
na przekór rozgoryczeniu -
zdążać z uśmiechem ku nowym dniom,
a boleść swą ukryć w milczeniu.

Gaja / Jadwiga Michałowska / 

 

To wielka sztuka -

umieć żyć.

Znajdować dobro,

omijać zło,

pragnąć miłości

i bez niej być,

doceniać przyjaźń,

rozjaśniać mrok.

To wielka sztuka -

chcieć zrozumieć

ludzkie przywary

i cudzy ból,

czyjeś cierpienie,

kruchość istnienia,

istotę grzechu,

wymowę słów.

To wielka sztuka -

cieszyć się życiem

na przekór wichrom,

żywiołom burz.

Umieć przeżywać
uroki świtu,
trudne problemy,
noce bez snu.

To wielka sztuka -
witać uśmiechem
każdy dzień nowy,
choć serce drży...
Wszak myśl ulotna
powraca echem:
gdy dobra - dobrym,
gdy zła - to złym.

Gaja / Jadwiga Michałowska /