Moja miłość przeszła w wicher wiosenny...

Moja miłość przeszła w wicher wiosenny,
w wicher wiosenny - me szaleństwo w burzę,
w burzę - moja rozkosz w dreszcz senny,
w dreszcz senny - moja wiosna w róże.

Z wichru spłynie moja miłość nowa,
miłość nowa - z burzy szał wystrzeli,
szał wystrzeli - sen rozkosz wychowa,
wiosna wstanie z różanej kąpieli.

- Maria Pawlikowska - Jasnorzewska

-Na zawsze i na wieczność...

-Na zawsze i na wieczność-

 

Był chyba maj, park na Grochowie,
W słoneczny dzień zobaczyłem Cię.
Tańczyłaś boso, byłaś jak natchniona,
A po chwili zaczął padać deszcz.

Nie wiedziałem, co się ze mną dzieje,
Wszystko znikło, byłaś tylko Ty.
Stałaś w tęczy, jak zaczarowana,
Świeciło słońce, a z nieba padał deszcz.


Tyle samotnych dróg
Musiałem przejść bez Ciebie,
Tyle samotnych dróg
Musiałem przejść by móc
Odnaleźć Ciebie tu,
I wtedy padał deszcz.

Nasze oczy wreszcie się spotkały,
Jak odbicia zagubionych gwiazd.
Byłaś blisko, wszystko zrozumiałem,
Kto odejdzie, zawsze będzie sam.

Na zawsze i na wieczność, uczyńmy z życia święto,
By będąc tu przez chwilę, wszystko zapamiętać.
Nasza droga nigdy się nie skończy,
A kto odejdzie, zawsze będzie sam.


Tyle samotnych dróg
Musiałem przejść bez Ciebie,
Tyle samotnych dróg
Musiałem przejść by móc
Odnaleźć Ciebie tu,
I wtedy padał deszcz..

Wtedy padał deszcz…

Tyle samotnych dróg
Musiałem przejść bez Ciebie,
Tyle samotnych dróg
Musiałem przejść by móc
Odnaleść Ciebie tu. 

 

/ Wilki /

Lubię Ci szeptać słowa...

Lubię Ci szeptać słowa... ~

Lubię szeptać ci słowa, które nic nie znaczą.
Prócz tego, że się garną do twego uśmiechu,
Pewne, że się twym ustom do cna wytłumaczą.
I nie wstydzą się swego mętu i pośpiechu.
Bezładne się w tych słowach niecierpliwią wieści
A ja czekam, ciekawy ich poza mną trwania,
Aż je sama powiążesz i ułożysz w zdania
I brzemieniem głosu dodasz znaczenia i treści...

Skoro je swoją wargą wyszepczesz ku wiośnie
Stają mi się tak jasne, niby rozkwit wrzosu
I rozumiem je nagle, gdy giną radośnie
W śpiewnych falach twojego, co mnie kocha głosu.

/Bolesław Leśmian/ 

  Klucz do szczęścia....

 Swoich łez nie chowaj do kapelusza,
trudno, najwyżej zginą...
Swoich snów nie pakuj gdzieś pod poduszki,
niech tam, niech sobie płyną...

Ale skryj głęboko do szczęścia klucz,
Ale wiedz, że nie masz niczego prócz
tej małej, złotej skrzynki i już, i już...

Swoich spraw nie chowaj przed sąsiadami,
trudno, najwyżej skradną...
Swoich drzwi przed ludźmi wciąż nie zatrzaskuj,
trudno, najwyżej wpadną....

Ale skryj głęboko do szczęścia klucz,
Ale wiedz, że nie masz niczego prócz
tej małej, złotej skrzynki i już, i już...

Swoich wad nie chowaj przed kobietami,
trudno, najwyżej zgadną...
buntów swych nie hamuj, nie duś i nie taj,
trudno, masz duszę stadną...

Ale skryj głęboko do szczęścia klucz,
Ale wiedz, że nie masz niczego prócz
tej małej, złotej skrzynki i już, i już... 

/ Agnieszka Osiecka /

Oto klucz do szczęścia; nie brać rzeczy zbyt tragicznie, robić co możecie najlepszego w danej chwili, życie uważać za grę, a świat za boisko

— Robert Baden-Powell

Drobiazgi sprawiają , że niepostrzeżenie i cicho wchodzi wielkie szczęście

-  P.Brown

                                                                     

Wielu szuka szczęścia ponad ludzką miarę, inni poniżej jej, lecz ono znajduje się obok człowieka. Istnieje tyle rodzajów szczęścia, ile miar poszczególnych ludzi. 

- Konfucjusz

 

 By być szczęśliwym — brakuje nam tylko, abyśmy zdali sobie z tego sprawę.
 

- Paul Ambroise Valery 

Wówczas dopiero będziemy szczęśliwi, kiedy uświadomimy sobie swoją rolę, choćby najskromniejszą. Wówczas dopiero będziemy mogli żyć w spokoju i umrzeć w spokoju, gdyż to, co daje sens życiu, daje także sens śmierci.
 

- Antoine de Saint-Exupéry 

Małe rzeczy...

 Żadne z nas już nie pamięta, jak beztrosko biegły dni.

Wiele nam nie było trzeba - ja i ty, i długo nic.
Nie zadawaliśmy pytań, nie prowadziliśmy gier.
Dziś kalkulujemy wszystko - nie ma w tym szaleństwa, wiem.
Co z tym możemy zrobić?

Budujemy nasz dom na piasku, cena nie gra roli dziś.
Kupiliśmy prawie wszystko, ale wciąż nie mamy nic.
Chcę pozbierać znowu myśli, słyszeć bicie naszych serc.
Widzieć, ile szczęścia w sobie kryje każda mała rzecz!

Cieszmy się z małych rzeczy,
Bo wzór na szczęście w nich zapisany jest!

Między nami znów zaiskrzy, odnajdziemy blask i wdzięk.
Zakończymy smutny shopping sztucznych, galerianych szczęść.
I będzie jak dawniej, przestańmy się spieszyć.
Zacznijmy od nowa, od tych małych rzeczy!

Budujemy nasz dom na piasku, cena nie gra roli dziś.
Kupiliśmy prawie wszystko, ale wciąż nie mamy nic.
Chcę pozbierać znowu myśli, słyszeć bicie naszych serc.
Widzieć ile szczęścia w sobie kryje każda mała rzecz.

Cieszmy się z małych rzeczy,
Bo wzór na szczęście w nich zapisany jest!

I będzie jak dawniej, przestańmy się spieszyć.
Zacznijmy od nowa, od tych małych rzeczy 

                                         

Sylwia Grzeszczak - Małe rzeczy

Hymn do miłości...

 

HYMN DO MIŁOŚCI

Tyś jest najwyższą z sił, wszystko ulega tobie,

miłości!

Życie jest żądzą, a tyś z żądz największą,

prócz samej żądzy życia; duszą duszy

i sercem serca życia tyś jest,

miłości!

Jeśli największym szczęściem zapomnienie,

bezwiedza i niepamięć własnego istnienia;

toś ty jest szczęściem szczęścia, ty, co dajesz

omdlenie duszy i omdlenie zmysłom

i myśli kładziesz kres upajający,

miłości!

Jeśli złudzenia są jedynym dobrem,

toś ty największym dobrem, najsilniejsze

ze wszystkich złudzeń ty, moc mocy,

pierwotna, dzika, nie znająca kiełzań,

święta potęgo,

miłości!...

/ Kazimierz Przerwa - Tetmajer /

EKSTAZA

Nie widzę, słucham cię oczyma, biała!

Nagości twojej linie i kolory

w hymn mi się jeden łączą różnowzory,

w muzykę kształtu, w pieśń twojego ciała...

Melodią jesteś i harmonią cała!

Rzucona kędyś w dalekie przestwory,

jako przelotne świecisz meteory - -

pieśń twej piękności promienieje, pała...

Komu się zjawisz taka, pójdzie dalej

z twarzą od świata odwróconą, senną -

tak ci rzeźbiarze, co Wenus promienną

niegdyś w paryjskim marmurze kowali,

chodzili cisi, senni między ludem -

oni widzieli cud i żyli cudem...

/ Kazimierz Przerwa - Tetmajer /

 

Prośba o wyspy szczęśliwe 

A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty
 rozwiej, zacałuj,
ty mnie ukołysz i uśpij,
snem muzykalnym zasyp, otumań,
we śnie na wyspach szczęśliwych 
nie przebudź ze snu.

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,
rozmowy gwiazd
na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,
dużo motyli mi pokaż,
serca motyli przybliż i przytul,
myśli spokojne
 ponad wodami pochyl miłością.


/ Konstanty Ildefons Gałczyński /

 

                                                                     

Piękno jest w nas...

....Spacerem mgły wstającym
mrokiem wiatr unosi zagubione warkocze snów.....
płatkami magnolii  spadają miękkie okruchy śniegu...
dzwonkami zasłuchanego oczekiwania....
pod powiekami pachnącego lasu,
ciepłe wirujących spojrzeń tańczą świece w kominku marzeń...
za oknem znikają światła kryształów,
w oddali płynie pocałunek gwiazd,niestrudzony ....
w płomieniach maków,
podróżą koralowej harfy uśmiechu,
w tym jedynym odnajdę ciszę Twoich oczu.
/Sven/

W ziarenku piasku ujrzeć świat cały,
Całe niebo - w kwiatku koniczyny.
Nieskończoność zmieścić w dłoni małej,
Wieczność poznać w ciągu godziny.
W. Blake

Powietrze, światło odpoczynek uzdrawiają,
lecz największe ukojenie płynie
z kochającego serca.
      T. Fontane

 

Jak można przechodzić koło drzewa
 i nie być szczęśliwym,
że się je widzi?
Rozmawiać z człowiekiem
 i nie być szczęśliwym,
że się go kocha?
F. Dostojewski

 

Darząc uśmiechem - uszczęśliwiasz serce. ..

 

"Uśmiechnij się to nic nie kosztuje a jest bezcenne... "

 

"... i tak niech się dzieje
bo uśmiech :)...
to wszelkich smutków
proste ukojenie ..."

 

"... uśmiech jak słowo
ma wielkie skrzydła...
więc cenną jego zaletą
jest to - że wędruje
bardzo daleko ..."

 

 

Skutki wszelkiej działalności człowieka, dobrej i złej, podążają za nim jak cień i nie przestają go ścigać. Pragnący żyć w radości muszą zawsze czynić dobro.
Zaniechaj fatalnej skłonności do irytowania się powodzeniem innych oraz pokusy zaszkodzenia im. Bądź szczęśliwy, że inni są szczęśliwi. Sympatyzuj z tymi, których spotykają przeciwności losu, i życz im pomyślności.

 

Sathya Sai Baba

 

 

“Uśmiechajcie się do siebie, uśmiechajcie się do swoich żon, uśmiechajcie się do swoich mężów, do dzieci… Uśmiechajcie się do innych, bez względu na to, kim są – w ten sposób wzrośnie wasza wzajemna miłość.”
Matka Teresa

 

 

Śmiech to zdrowie i nie jest to tylko „takie powiedzonko”, podczas śmiechu wzrasta poziom endorfin, wprowadzają one nasz umysł we wspaniały nastrój! zwiększają odporność na choroby, zmniejszają ból!

 

 Lekarze od dawna powtarzają, że przy ciężkich chorobach najważniejsza jest pogoda ducha i optymizm – aby nie poddawać się i żyć z uśmiechem na ustach. Ta sama zasada powinna być stosowana przez wszystkich zdrowych ludzi jako profilaktyka. Życie byłoby wówczas o wiele piękniejsze.

Śmiejmy się więc  z korzyścią dla nas samych, no i dla innych bo uśmiech jest zaraźliwy :)

 

- Darząc uśmiechem - uszczęśliwiasz serce.
uśmiech bogaci obdarzonego
nie zubożając dającego.
Nie trwa dłużej niż chwila,
ale jego wspomnienie zostaje na długo.
Nikt nie jest tak bogaty,
by mógł nim pogardzić,
ani tak ubogi, by nie mógł nim darzyć.
Uśmiech niesie radość rodzinie,
umacnia w pracy,
świadczy o przyjaźni.
Uśmiech podnosi na duchu zmęczonych,
leczy ze smutku.
Gdy więc napotkasz kogoś
o twarzy ponurej,
obdarz go hojnie uśmiechem;
któż bowiem bardziej go potrzebuje
niż ten, co nie potrafi go dawać? 

 

Wincenty Faber 

 

 

"Uśmiech bogaci obdarzonego, nie zubożając dającego. 

Stapulensis Jacobus Faber,

( właść. Lefčvre d'Étaples Jacques (ok. 1460-1536) 

 

 

Na przekór wichrom...

Na przekór wichrom,
na przekór łzom,
na przekór goryczy w cierpieniu -
trzeba przez życie iść z wiarą tą,
że słońce zaświeci po cieniu.

Na przekór burzom,
na przekór złym dniom,
na przekór wszelkiemu zwątpieniu -
odnaleźć miłość i miarą tą
odmierzać swe czyny w dążeniu.

Na przekór gromom,
na przekór mgłom,
na przekór rozgoryczeniu -
zdążać z uśmiechem ku nowym dniom,
a boleść swą ukryć w milczeniu.

Gaja / Jadwiga Michałowska / 

 

To wielka sztuka -

umieć żyć.

Znajdować dobro,

omijać zło,

pragnąć miłości

i bez niej być,

doceniać przyjaźń,

rozjaśniać mrok.

To wielka sztuka -

chcieć zrozumieć

ludzkie przywary

i cudzy ból,

czyjeś cierpienie,

kruchość istnienia,

istotę grzechu,

wymowę słów.

To wielka sztuka -

cieszyć się życiem

na przekór wichrom,

żywiołom burz.

Umieć przeżywać
uroki świtu,
trudne problemy,
noce bez snu.

To wielka sztuka -
witać uśmiechem
każdy dzień nowy,
choć serce drży...
Wszak myśl ulotna
powraca echem:
gdy dobra - dobrym,
gdy zła - to złym.

Gaja / Jadwiga Michałowska /

Przypowieści...Opowieści...

Pewnego dnia szli przez miasto ojciec z synem. Ojciec ciągnął za sobą osła. Ludzie zaczęli szemrać: "Spójrzcie, jaki głupiec! Ma osła, a obaj idą pieszo!". Wówczas ojciec posadził na ośle syna i ruszyli dalej. Wtedy ludzie zaczęli mówić do siebie: "Spójrzcie jaki głupiec! Młodego chłopaka posadził na osła, a on - starzec idzie pieszo sam". Tak więc ojciec zdjął syna, a sam wsiadł na osła. Reakcja ludzi była natychmiastowa: "Jaki okropny ojciec! Biednemu synowi każe iść, a sam siedzi na ośle".
Ojcu nic nie pozostało, jak wziąć syna do siebie. Jada tak razem na ośle, a ludzie na to: "Co za zwyrodnialcy! Biednego osła męczą!" 

Nasze życie na błędach rysowane
miłością, uczuciem przeplatane.
Jestem małą iskierką, która wypala się
uczucie me zanika gdzieś w tle
Popełniam błędy i naprawiam je
gdy dotknę dna, odbije się.
Gdy sił zabraknie przyjaciel wyciągnie mnie.
Zasypie mnie kwiatami miłymi słowami
To prawdziwa przyjaźń między nami.

Nasze życie jest jak uciekający pociąg,
zawsze się gdzieś śpieszy
i zawsze jest gdzieś spóźnione.
Czasem mija małe stacyjki, te najpiękniejsze,
nie dostrzega drobnych rzeczy
które sprawiają, że nasze życie jest takie piękne.
Czasem na dużych stacjach oglądamy przez szybę tłok
ludzi, którzy przychodzą i odchodzą.
Łzy z powodu rozstań
i uśmiechy przy powrotach.
Na różnych stacjach splatają się nasze tory życia.
Czasem mocno plączą się by istnieć w jedności
i już do końca zostać razem,
a czasem niestety nadchodzi rozdroże.
Piękne pociągi naszych dążeń i marzeń,
naszej wiary i nadziei.
Sprawmy by w naszych rękach zawsze
były zwrotnice naszego losu.
Byśmy sami naszymi dążeniami otaczali się ciepłem
i uczuciem i nigdy nie czuli,
że stoimy samotni na jakiejś stacyjce.

Wzrastaj...

Wzrastaj. Usiądź pod szumiącym drzewem i posłuchaj,
jak opowiada historię istnienia.
O ty, jak z małej roślinki stawało się potężnym drzewem,
jak wzrastało ku niebu, stawiając opór wichrom,
jak dawało schronienie ptakom i osłaniało przed skwarem czy deszczem utrudzonego wędrowca. Ty też wzrastaj, jak drzewo.
Bądź silny, jak dąb stuletni i przyjazny, jak jego cień w upalne południe.

                                                        

Każdy człowiek ma swoje słabości i ten,
kto szuka przyjaciela bez wad,
nigdy go nie znajdzie.
Kochamy samych siebie mimo naszych słabości
i w taki sam sposób powinniśmy kochać naszych przyjaciół.

/ Cyrus /

Och, co za przyjemność,
niewysłowiona przyjemność,
poczuć się bezpiecznie w obecności osoby,
przy której nie musisz kontrolować ani myśli, ani słów,
lecz możesz wylać je wszystkie takie, jakie są,
nie oddzielając ziaren od plew.
Wiesz, że przyjacielska dłoń weźmie je i przesieje,
zatrzymując to, co wartościowe,
a resztę rozwieje podmuchem życzliwości.
 

/ George Eliot /

 

Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy

Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy, 

Starość u kresu dnia niech płonie, krwawi; 

Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy. 



Mędrcy, choć wiedzą, że ciemność w nich wkroczy - 

Bo nie rozszczepią słowami błyskawic - 

Nie wchodzą cicho do tej dobrej nocy. 



Cnotliwi, płacząc kiedy ich otoczy 

Wspomnienie czynów w kruchym wieńcu sławy, 

Niech się buntują, gdy światło się mroczy. 



Szaleni słońce chwytający w locie, 

Wasz śpiew radosny by mu trenem łzawym; 

Nie wchodźcie cicho do tej dobrej nocy. 



Posępnym, którym śmierć oślepia oczy, 

Niech wzrok się w blasku jak meteor pławi; 

Niech się buntują, gdy światło się mroczy. 



Błogosławieństwem i klątwą niech broczy 

Łza twoja, ojcze w niebie niełaskawym. 

Nie wchodź łagodnie do tej dobrej nocy. 

Buntuj się, buntuj, gdy światło się mroczy 

/ Dylan Thomas /