Atlantyda ludzkich serc...

 

Wojciech Młynarski

Atlantyda           

Przez
Szary tłum,
Zadyszany świt,
Smutne dziś.
Przez
Miasta szum
Przez silników zgrzyt
Wciąż goni mnie myśl

Ludzie to miliard wysp
Samotnych do cna
Podobny swój los
Przędą co dnia
Atlantyda czułych serc znika już,
Jeszcze dzień, jeszcze dwa...

Tak
Stanie się,
Weźmie nowy czas
Władzę swą
I
Pogna mnie
Ale dokąd, gdzie?
Donikąd, bo w krąg

                                                                                    
Ludzie jak miliard wysp
Samotnych do cna
Więc jak znajdę ich?
W krąg wiatr i mgła,
Atlantyda czułych serc znikła już
Zimny ton wzięcie ma
Znaleźć ten ton łatwo jest
Lecz słyszę też wciąż S.O.S.
I wyruszam przez morską biel gdzie mój
cel
Falę tnę w smutnej mgle
Bo człowiek woła!
                                                                                       

W tym
Świecie wciąż
Człowiek szansą jest
Największą, choć w krąg

                                                                               
Ludzie jak miliard wysp
Samotnych do cna                                                                   
Lecz wyspy choć dwie
Złączyć się da
Atlantyda czułych serc wróci znów
Tam gdzie Ty
I tam gdzie ja... Przez Szary tłum, Zadyszany świt, Smutne dziś. Przez Miasta szum Przez silników zgrzyt Wciąż goni mnie myśl Ludzie to miliard wysp Samotnych do cna Podobny swój los Przędą co dnia Atlantyda czułych serc znika już, Jeszcze dzień, jeszcze dwa... Tak Stanie się, Weźmie nowy czas Władzę swą I Pogna mnie Ale dokąd, gdzie? Donikąd, bo wkrąg Ludzie jak miliard wysp Samotnych do cna Więc jak znajdę ich? Wkrąg wiatr i mgła, Atlantyda czułych serc znikła już Zimny ton wzięcie ma Znaleźć ten ton łatwo jest Lecz słyszę też wciąż S.O.S. I wyruszam przez morską biel gdzie mój cel Falę tnę w smutnej mgle Bo człowiek woła! W tym Świecie wciąż Człowiek szansą jest Największą, choć wkrąg Ludzie jak miliard wysp Samotnych do cna Lecz wyspy choć dwie Złączyć się da Atlantyda czułych serc wróci znów Tam gdzie Ty I tam gdzie ja...  

இڿڰۣ¸

Żadna ludzka istota nie może przeżyć
bez ludzkiej wspólnoty.

Dalaj Lama 

இڿڰۣ¸

Przyjaźń jest chyba największym darem, jaki
mądrość może ofiarować, aby uczynić
szczęśliwym całe życie.

Epikur 

இڿڰۣ¸

Wykreślić ze świata przyjaźń...
to jakby zagasić słońce na niebie,
gdyż niczym lepszym ani
piękniejszym nie obdarzyli
nas bogowie.

Cyceron

                                       

Przez Szary tłum, Zadyszany świt, Smutne dziś. Przez Miasta szum Przez silników zgrzyt Wciąż goni mnie myśl Ludzie to miliard wysp Samotnych do cna Podobny swój los Przędą co dnia Atlantyda czułych serc znika już, Jeszcze dzień, jeszcze dwa... Tak Stanie się, Weźmie nowy czas Władzę swą I Pogna mnie Ale dokąd, gdzie? Donikąd, bo wkrąg Ludzie jak miliard wysp Samotnych do cna Więc jak znajdę ich? Wkrąg wiatr i mgła, Atlantyda czułych serc znikła już Zimny ton wzięcie ma Znaleźć ten ton łatwo jest Lecz słyszę też wciąż S.O.S. I wyruszam przez morską biel gdzie mój cel Falę tnę w smutnej mgle Bo człowiek woła! W tym Świecie wciąż Człowiek szansą jest Największą, choć wkrąg Ludzie jak miliard wysp Samotnych do cna Lecz wyspy choć dwie Złączyć się da Atlantyda czułych serc wróci znów Tam gdzie Ty I tam gdzie ja...